Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed ad bona praeterita redeamus. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Duo Reges: constructio interrete. Bork Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt.

Istud quidem, inquam, optime dicis, sed quaero nonne tibi
faciendum idem sit nihil dicenti bonum, quod non rectum
honestumque sit, reliquarum rerum discrimen omne tollenti.

Hanc in motu voluptatem -sic enim has suaves et quasi dulces
voluptates appellat-interdum ita extenuat, ut M.

Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Haec dicuntur inconstantissime. In motu et in statu corporis nihil inest, quod animadvertendum esse ipsa natura iudicet? Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Inde sermone vario [redacted] illa a Dipylo stadia confecimus.

Bork: Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante.
Tubulo putas dicere?: Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt.
Nos commodius agimus.: Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat;
Bork: Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi;
Easdemne res?: Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis.

Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit?
Zenonis est, inquam, hoc Stoici.

Nam quod ait sensibus ipsis iudicari voluptatem bonum esse, dolorem malum, plus tribuit sensibus, quam nobis leges permittunt, cum privatarum litium iudices sumus.

Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit.
Hoc tu nunc in illo probas.
Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum;
Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus.

Utilitatis causa amicitia est quaesita. Stoicos roga. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Duo enim genera quae erant, fecit tria. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere.